Al dertig jaar ondersteunt vermogensstichting D.A.S. projecten in Afrika op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg, levensomstandigheden en zelfstandigheid. Dit zijn geen projecten die Stichting D.A.S. zelf ontwikkelt, de organisatie werkt samen met projecten ter plekke, legt Marga Smit uit. ‘We blijven als stichting op de achtergrond, wij financieren via andere stichtingen die kleinschalige projecten hebben in Afrika. Vaak is dat via stenen, dan betalen we voor een gebouw zoals een school of een kliniek. De intentie is dat we maximaal vier jaar een project ondersteunen, met af en toe een uitzondering omdat bijvoorbeeld een project iets meer tijd nodig heeft.’

In eerste instantie was de hele wereld het werkterrein van de vermogensstichting, maar dat is een aantal jaar geleden teruggebracht tot Afrika. Waarom? ‘In Afrika is de nood hoog en we kunnen helaas niet de hele wereld helpen. We wilden meer focus aanbrengen om onze impact te vergroten. Door die focus kunnen we een enkele keer ook synergie tussen projecten tot stand brengen. Zijn ze hier met waterputten bezig? Daar ook, ga eens praten, op die manier.’

Stichting D.A.S. richt zich uitsluitend op kleine projecten, waar de bevolking intensief bij betrokken wordt. Marga geeft een voorbeeld: ‘Projecten waarbij waterputten worden geplaatst zijn uiteraard belangrijk, maar er moet ook worden nagedacht over een opleiding voor mensen die reparaties aan de voorziening uitvoeren. En er moet worden bepaald wie het beheer over de waterputten heeft. Bij een specifiek project werd bedacht dat de vrouwen de sleutels van de put kregen, zij haalden het water van ver en gebruiken het meeste water en zij kunnen ervoor zorgen dat het eerlijk wordt verdeeld. Een mooie oplossing.’

Ontwikkelingsprojecten en goede doelen vinden Stichting D.A.S. vooral via mond-tot-mondreclame en via het Kenniscentrum Filantropie. Er zijn veel organisaties en stichtingen, vertelt Marga. ‘Op zo’n netwerkdag voor goede doelen zag ik hoeveel mensen bezig zijn met prachtige dingen. Onze stichting blijft in elk geval tien jaar bestaan, dat heeft mijn neef in het bestuursstatuut gezegd, en misschien wel langer.’

Het uitgangspunt blijft: van kansloosheid naar kansrijkheid. ‘Wij kunnen mensen niet ontwikkelen, dat moeten ze zelf doen,’ zegt Marga. ‘Daarom vind ik het woord ‘ontwikkelingshulp’ zo lastig. We geven mensen iets zodat ze zichzelf kunnen ontwikkelen. Afrika een beetje mooier maken, dat is de bedoeling. En als ik zie dat we via kleine stichtingen, soms gaat het over enkele duizend euro’s, zo’n groot verschil kunnen maken, dan mogen we erg tevreden zijn.’